Het is de eerste keer in mijn leven; ik neem online van iemand afscheid.

Mijn tante wordt vandaag begraven, ik kan er niet bij zijn maar de afscheidsdienst wel online volgen. Ontroerd zie ik hoe mijn moeder met twee zussen haar begeleiden, drie dames op leeftijd die hun oudste zus voor de laatste keer vergezellen.

De dienst is goed te volgen en ik ben blij dat ik op deze manier toch iets van een afscheid kan beleven ook al is het maar beperkt. De begrafenisondernemer meldt dat er thuis veel mensen meekijken en dat hun aantal groter is dan het aantal aanwezigen, is dit het nieuwe normaal?

Wat ik wel een vreemde overgang vind, is dat je op het moment van uitloggen direct in je eigen omgeving bent. Normaal heb je meer schakeltijd, iets waar ik meestal behoefte aan heb….even stil zijn helpt me hierin.

Onze zoon in Canada vertelt dat hij een quarantaine is misgelopen. Hij had contact gehad met zijn aanstaande zwager die zich moest laten testen, gelukkig een negatieve uitslag. Tot nog toe bleef Corona een ver-van-zijn-bed-show; in Alberta gelden wel alle maatregelen maar hij kent werkelijk niemand die besmet is, tot nu toe….Het komt nu ook meer in zíjn belevingswereld merk ik.

Het Evangelisch College – waar ik als gastdocent aan verbonden ben – meldt dat er een nieuwe aanvraag gekomen is voor de pastorale basiscursus. Geweldig; mensen die, ook al ziet het er niet zo veelbelovend, uit iets willen gaan starten! Helaas worden op een andere locatie de lessen gecancelled, wat begrijpelijk is maar mij een heel ander gevoel geeft.

Jelle die inmiddels al een week hersteld is, laat zijn talenten zien; hij heeft (al voor de tweede keer!) heerlijk voor ons gekookt, nadat hij zelf alle boodschappen heeft gehaald. We genieten van zijn culinaire kwaliteiten, dit is (zonder quarantaine dan) voor herhaling vatbaar!

Hugo, die dol is op boodschappen doen, ziet er al helemaal naar uit dat hij de supermarkt af kan struinen op zoek naar lekkere hapjes, nog even….!