Vannacht werd ik om drie uur wakker van manlief die niet meer kon slapen vanwege zijn werk. Er zat iets op zijn nek, zoals hij dat noemt. Hij werkt al maanden thuis en slaperig vraag ik me af of hij wel genoeg afstand kan nemen, zoals zovelen in deze tijd. Het is niet helemaal normaal om van drie tot zes uur in de nacht te gaan werken, maar erna is het van zijn nek af en heeft hij toch nog een paar uurtjes kunnen tukken. Laten we het maar op een eenmalige actie houden…

Zelf heb ik prima geslapen en sta prima op, tot ik op een gegeven moment denk:  “Oh ja, we zitten in quarantaine…hmmm”. Gisteravond had Jelle wat verhoging dus ik vraag me af hoe het met hem gaat, maar stoor hem nog maar niet.

Vandaag heb ik een paar gesprekken in Lente en daar ben ik blij mee. Het zal videobellen worden, een nieuwe ervaring om dat met zijn drieën te doen (cliënt, collega, ik). Ik laat eerst de hond uit die zich erg verbaast over al die koeien in het land. Zo te zien, vragen de koeien zich ook het één en ander af….

Ik lees uit de Bijbel de gelijkenis van het huis op de rots en het huis op het zand. Het valt me op dat in beide situaties de stormen en de regens komen en ergens troost me dat. Het is niet raar dat het stormt en regent in je leven, ook als sta je op een stevig fundament. En dat stevige fundament…daar mag je het van hebben.

Het videogesprek loopt goed, ook al blijf ik het niet optimaal vinden om op deze manier te werken en kost het veel meer energie dan een ‘normaal’ gesprek. Het tweede gesprek gaat niet door en mijn collega en ik praten na (nog steeds via videobellen) en uiteraard komen we op onze situatie. Ze biedt aan om voor ons te bidden wat ik met beide handen aangrijp. Ze gaat voor de volle honderd procent: volledige snelle genezing voor Jelle en een productieve middag voor mezelf, heerlijk zo’n geloof!!

’s Middags moet ik eerst even ont-digitaliseren en dan helpt een pup enorm. Sowieso is het nu een zegen om een pup met al haar gekke streken in huis te hebben, in ieder geval is er één van ons vrolijk;). Nu overdrijf ik, want de stemming komt er elke dag meer in en we hebben ook best lol met elkaar.

Ik maak een start met de blogs, (ja, we lopen hier enkele dagen achter op de werkelijkheid), en hoor opeens de stem van mijn vriendin beneden op het erf. Zij komt een stapel boeken brengen omdat ik door al mijn leesvoer heen was. Ik steek mijn hoofd uit het dakraam en we hebben even heerlijk contact op zeker vijf meter afstand. Wat geweldig om iemand, en dan ook nog eens je vriendin, in de ogen te kunnen kijken, echte ogen, geen digitale…!

We zijn als mens duidelijk gemaakt voor verbinding, en juist in de week van de eenzaamheid ervaar ik dat aan den lijve.

Tijdens het avondeten vertelt Jelle dat hij zich goed voelt en morgenavond wel de boodschappen kan doen. Nou, dat is een beetje érg rap om weer naar buiten te gaan, maar wat een goed nieuws!

Nadat ik nog een Webinar gevolgd heb, ga ik met Ruben- die duidelijk meer energie over heeft dan normaal- biljarten, is dit een start van een quarantaine-biljart-toernooi?

(PS: Mijn zoons hebben toestemming gegeven om hun naam te gebruiken)

Lessen die ik vandaag trek:

• Het is al mijn lijfspreuk, maar ik ervaar het nu weer aan den lijve; de mens is gemaakt voor verbinding!

• Uit onderzoek blijkt dat mensen zich beter voelen met een huisdier, ook dat merk ik in de praktijk, ook al moet je oppassen dat je huisdier je huis niet sloopt.
  

#quarantaine #quarantaineblog