De persoon waar het allemaal om draait in huize Snoek (we grappen: “All pressure is on Jelle”) slaapt lang uit. Intussen ben ik reuze benieuwd hoe hij zich vandaag voelt; blijft het goed gaan met hem?

En jawel, zoonlief meldt dat hij zich goed voelt, ook al ligt elk snifje en kuchje onder een vergrootglas zoals bij velen in deze tijd. Maar het geeft moed, het einde van de quarantainetunnel komt in zicht.

Ik bedenk wat er nu zo vervelend is aan in quarantaine zitten. Zeeën van tijd hebben is toch eigenlijk heerlijk…Ja, als je er zelf voor kiest, maar nu komt ervan buitenaf iets op je af – waar je onder moet bukken –  zonder dat je er invloed op hebt. Ergens kan ik de onrust in de maatschappij wel begrijpen, met zijn allen weten we niet meer waar we aan toe zijn en zijn we onze autonomie kwijtgeraakt.

Toch moet ik zeggen dat ik een zekere gewenning voel, de balans is weer gevonden, ergens…

Vandaag had ik een afspraak met een vriendin, we maken er maar een belmoment van en praten heerlijk bij.

Opnieuw ontdek ik dat ik geen digitaal hoofd heb, wat word ik op een gegeven moment toch moe van al die schermen en schermpjes.

En het blijft maar regenen en regenen en regenen……

Ik vind mezelf terug met een goed boek (van de geleverde stapel) bij de kachel in het gezelschap van de hond. Hier kunnen mijn ogen wél tegen en ik geef me over aan het verhaal. Lezen is één van dingen waar je het meest van ontspant, zegt de wetenschap en dat blijkt😉.

Lessen die ik vandaag trek:

•  Ehhmm, niets geleerd vandaag geloof ik…
  

#quarantaine #quarantaineblog