Deze dag begint prima; opstaan, klusjes, stille tijd, hond uitlaten, (in het weiland, want …)

Maar dan merk ik dat ik best moe ben en ik herken die moeheid; zo voelde ik me ook in maart in de eerste dagen van de coronatijd, zo’n lamlendig gevoel alsof al je energie uit je weggetrokken wordt.

Nu werkt het regenachtige weer ook niet mee, dat is bij mij ook altijd wel een factor 😉

Onze jongste die op de middelbare school zit, zit achter de PC in de keuken, net als toen. En net als toen zien wij als ouders te veel, ik zal vanwege zijn privacy hier niet over uitweiden, maar van die dingen waar je als ouders gefrustreerd van raakt, zeg maar…

En net als toen, lukt het ons niet om dat op een gezellige manier te communiceren en net als toen is dat niet sfeer-verhogend. Op een gegeven moment bedenk ik : “Oh ja, dat hadden we toen ook, dat is even zo, en dan komen we weer in balans”.

En ja, net als toen gebeurt dat gelukkig ook. En opnieuw prijs ik me gelukkig dat we zoveel ruimte hebben en elkaar ook kunnen ontlopen en gaan mijn gedachten uit naar mensen die krap-behuisd een quarantaine door moeten maken.

Inmiddels zit ik wat meer in de regelstand en ga ik aan de slag om voor de praktijk het een en ander te verzetten en afspraken om te zetten naar videobellen, voor wie dat wil.

Intussen blijven de appjes binnenkomen. Als iedereen die het aanbiedt, daadwerkelijk boodschappen voor ons haalt, mag de Plus wel heel hard aan zijn bevoorrading gaan werken….! Heel lief al die aanbiedingen!

Ik krijg regelmatig de vraag of ik bang ben. Nee, eigenlijk niet…soms voel ik me even ongerust, maar mijn basisgevoel is gelukkig vertrouwen. En dat is een cadeau…

Wat ook een cadeau is, en écht een knipoog van Boven, is dat ik van mijn dochter een regenboogfoto krijg, genomen vanuit haar kamer. En later nog één van mijn vriendin…een regenboog als teken van Gods trouw; Hij is erbij, Hij helpt ons…Dit haalt me uit mijn neerslachtige stemming die er zeker was vandaag.

Aan het eind van de middag hebben we een quarantaine-videobelmoment met ons gezin, twee kids thuis en twee (schoon)kids elders die in hetzelfde schuitje zitten. Fijn om elkaar te zien en onze ervaringen te kunnen delen.

’s Avonds volg ik een Webinar over eenzaamheid, ik had me erop verheugd maar ik merk dat mijn hoofd er nog niet helemaal naar staat, de rust is er nog niet…

En mijn zoon? Hij knapt nog niet hard op, maar gaat gelukkig ook niet achteruit.

Leermomenten voor mezelf:

• Oh ja; in Lente geef ik de mensen altijd mee dat danken belangrijk is; laat ik dat zelf ook eens toepassen ; )

•   Psalm 62 is een heerlijke Psalm om in te wonen; je ziel tot rust brengen bij God…    

#quarantaine #quarantaineblog